Fot. © Jay Pfahl. All rights reserved. Opublikowano za zgodą autora.

Pochodzenie/Naturalne siedlisko:

Kostaryka, Panama, Kolumbia i Ekwador. w Panamie rośliny te są spotykane na nizinie w pobliżu Chiriquí Lagoon, po Karaibskiej stronie przesmyku, i w pobliżu Puerto Armuelles od strony Pacyfiku. Występują również na drzewach mokrych, tropikalnych lasów na wysokości 200-500 m na obszarze zachodnich równin Kolumbii i Ekwadoru.

KLIMAT:

Skrajne zanotowane temperatury to 37°C i 5°C.
Średnia wilgotność 80% przez cały rok.
Opady od 33 mm w marcu do 328 mm w lipcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 26,7/19,4°C w styczniu do 28,0/20,1°C w lipcu.
Okres kwitnienia: od marca do września, ale może kwitnąć przez cały rok.

Zalecenia dotyczące uprawy:

ŚWIATŁO:

18000-25000 luksów. Początkowo należy stosować niski poziom natężenia światła. Rośliny mogą znosić wyższe poziomy natężenia oświetlenia pod warunkiem wysokiej wilgotności i intensywnego ruchu powietrza.

TEMPERATURA:

Przez cały rok średnia temperatura dnia wynosi 27-28°C, a średnia temperatura nocy 19-21°C, co daje amplitudę dobową 7-8°C.

WILGOTNOŚĆ POWIETRZA:

80-85% przez cały rok.

PODLEWANIE:

Opady deszczu są umiarkowane do obfitych przez cały rok z krótkim, nieco bardziej suchym okresem późną zimą. Uprawiane rośliny powinny być często podlewane, lecz ich korzenie muszą szybko obsychać po podlaniu, a podłoże nigdy nie powinno być stale wilgotne lub przemoczone.

NAWOŻENIE:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla roślin zielnych lub zwykłą dawką nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonych nawozów przez cały rok, ale są też tacy, którzy wolą stosować nawóz o podwyższonej zawartości azotu w okresie od wiosny do połowy lata, a następnie, późnym latem i jesienią, nawóz wzbogacony w fosfor.

OKRES SPOCZYNKU:

Przedstawione tu warunki temperaturowe powinny być utrzymywane przez cały rok. w związku z tym, że rośliny są dość szeroko rozprzestrzenione to, prawdopodobnie, będą w stanie zaadaptować się do temperatur zimowych niższych o 2-3°C niż to zostało przedstawione. Uprawiane rośliny mają mniejsze zapotrzebowanie na wodę w zimie, szczególnie w przypadku niskiego natężenia światła, krótszych dni i niskich temperatur, czyli w warunkach, które występują w klimacie średnich szerokości geograficznych. Rośliny te nie powinny jednak nigdy być zasuszane.

PODŁOŻE:

Rośliny dobrze rosną także zamocowane na kawałkach paproci drzewiastej lub korka, ale w okresie lata wymaga to zapewnienia wysokiej wilgotności i codziennego podlewania. w wypadku tak zawieszonych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Ponieważ jednak dla większości hodowców utrzymywanie wystarczająco wysokiej wilgotności przy takim sposobie uprawy jest zbyt trudne, zazwyczaj uprawiają oni rośliny w doniczkach lub koszykach. Używają w tym przypadku podłoża szybko odprowadzającego nadmiar wody, które zawiera jednak substancje zatrzymujące pewną jej ilość - takie jak posiekany mech torfowiec czy perlit. Często dodawany jest także węgiel drzewny w celu zapewnienia przewiewności podłoża i zabezpieczenia przed kwaśnieniem. Zazwyczaj używane są stosunkowo małe doniczki pozwalające jedynie pomieścić korzenie. Przesadzać należy tylko, gdy jest to konieczne, i to tylko wtedy, gdy pojawiają się nowe korzenie, które umożliwiają roślinie powrót do normalnego stanu w jak najkrótszym czasie. Rośliny także dobrze rosną w drucianych koszykach wyłożonych włóknem kokosowym. Następnie koszyk jest wypełniany podłożem składającym się z drobnych i średnich włókien paproci drzewiastej zmieszanych z około 10% perlitu i 10% węgla drzewnego.

UWAGI RÓŻNE:

W środowisku naturalnym kwitnienie roślin obserwuje się w dowolnym okresie roku.

Informacje o roślinie i kwiatach:

WIELKOŚĆ I TYP ROŚLINY:

Epifit o sympodialnym typie wzrostu osiągający 17-29 cm wysokości.

PSEUDOBULWY:

Średnica 2,5-4,0 cm. Zwarte, mniej lub bardziej pomarszczone pseudobulwy są owinięte w kilka zachodzących na siebie "papierowych", łuskowatych listków, które szybko odpadają.

LIŚCIE:

Długość 15-25 cm. Są sztywne, skórzaste, trwałe, w kształcie wydłużonej elipsy, po jednym na wierzchołku pseudobulwy. Liście są szerokości 3,5-6,5 cm, mają ostro zakończone czubki i zwężają się w krótki, poskręcany ogonek u podstawy. Są ciemnozielone od strony wierzchniej, czasami z marmurkowym wzorem ciemniejszej zieleni lub purpury. Strona dolna liścia, z wyraźnie zaznaczoną żyłką środkową, jest mniej lub bardziej purpurowa.

KWIATOSTAN:

Do 75 cm długości. z podstawy każdej pseudobulwy wyrasta 1 lub 2 pędy kwiatowe, pionowe lub wygięte. Na całej długości występują wyraźne, mocne, rzucające się w oczy węzły. Każdy węzeł jest otoczony wydłużoną, ostro zakończoną, rurkowatą, papierkową otoczką, która zakrywa dolną połowę cylindrycznego odcinka międzywęzłowego. Na wierzchołku pędu kwiatowego znajduje się prawie stożkowy, ostro zakończony końcowy "pączek" utworzony przez kilka ściśle do siebie przylegających otoczek.

KWIATY:

Kwiaty otwierają się pojedynczo z kącików otoczek, poczynając od czubka pędu kwiatostanowego. Kwiat pozostaje na pędzie tylko około tygodnia. Po przekwitnięciu pierwszego grona kwiatowego, pędy kwiatowe wydłużają się z jednego z niżej położonych węzłów i znowu pojawia się seria kwiatów, tak że każdy pęd kwiatowy może wydawać kwiaty przez rok lub dłużej. Duże, bogato ubarwione, żółte i czerwonobrązowe kwiaty mają 8,5-12,5 cm. Długie, wąskie, wyprostowane grzbietowe płatki okółka wewnętrznego i zewnętrznego mają długość 5-8 cm lecz tylko 6 mm szerokości. Mają intensywny czerwonobrązowy kolor i ich górna część ma falistą krawędź. Krótsze lecz o wiele szersze boczne płatki okółka zewnętrznego, które są żółte i intensywnie nakrapiane czerwonobrązowo, mają długość 3-5 cm i 1-2,5 cm szerokości. Ich krawędzie są mocno pofalowane. Są silnie rozchylone lecz przekrzywione w dół wzdłuż osi podłużnej tak, że ich końcówki skierowane są do dołu. Trzypłatkowa warżka ma 3-4,5 cm długości i mniej więcej taką szerokość. Większa część warżki jest intensywnie nakrapiana czeronobrązowo, lecz rzuca się w oczy jasnożółta łatka umieszczona centralnie na dużym środkowym płatku warżki. Boczne płatki warżki są zaokrąglone i mają pofalowane krawędzie. Środkowa część warżki jest mocno zwężona i może czasami przechodzić w krótki, szeroki języczek. Brzegi środkowego płatka warżki są silnie pofalowane. Krążek u podstawy warżki ma wyrazisty, mięsisty, pięcioczęściowy guzkowaty grzebień z drobniutkimi brodawkam. Prętosłup o długości 6-8 mm ma dwa wyraziste boczne skrzydełka, powyżej których są dwie podługowate wypustki, cieniejące na szczytach do postaci czarniawych gruczołów.

Tłumaczenie: Zbigniew Roman
Edycja serii: Jerzy Dziedzic

Początek strony