ŹRÓDŁA / KWIATY / Nr 4/94

bulbofyllum

Do niedużych, ale dobrze rosnących w mieszkaniu należą gatunki z rodzaju Bulbophyllum. Nazwa wywodzi się z języka greckiego, znaczy - bulwiasty liść. Jest to rodzaj wszędobylski, liczący ponad 900 gatunków, występujący w tropikach i subtropikach różnych kontynentów, jednak najliczniej w południowo-wschodniej Azji.

Epifityczne rośliny tworzą płożące lub zwisające naziemne kłącza, na których osadzone są gęsto lub w znacznych odstępach zmodyfikowane pędy, najczęściej o jednym liściu. W sezonie wegetacyjnym na kłączu powstaje jedna lub więcej pseudobulw. Liście są skórzaste lub mięsiste, zależnie od warunków środowiska, z którego pochodzą. Pęd kwiatostanowy wyrasta u nasady pseudobulwy i unosi się ponad listowiem a kwiaty występują pojedynczo lub w gronie. U jednych są maleńkie, kilkumilimetrowe, u innych osiągają znaczne rozmiary, nawet 10 cm, np. u Bulbophyllum lobbii ich barwa jest różnorodna: od kremowej, przez odcienie żółci, kolor pomarańczowy, do czerwieni i głębokiego brązu. Interesująca jest budowa kwiatu. Zewnętrzne listki okwiatu są większe od wewnętrznych. Warżka, często nakrapiana lub paskowana, orzęsiona lub owłosiona, jest jedno-, dwu- lub nawet trzypłatowa i może być ruchoma.

Bulbofyllum nadaje się do uprawy w mieszkaniu, bowiem w okresie silnego wzrostu, to jest wiosną i latem, dobrze znosi dzienną temperaturę powyżej 20°. Warunkiem utrzymania roślin jest wysoka wilgotność otaczającego powietrza i lekkie zacienienie. Uzyskujemy to przy pomocy rozpylaczy mgławicowych, wieszając storczyki ponad kuwetami z wodą i uprawiając w bliskim sąsiedztwie inne rośliny, szczególnie paprocie. Zimą storczyki te mogą rosnąć w pełnym świetle, natomiast temperatura nocą nie powinna przekraczać 15-17°.

W czasie wzrostu pędów, aż do wykształcenia pseudobulw, rośliny nawadniamy obficie, spryskując je, podlewając bezpośrednio lub zanurzając w wodzie. Woda powinna być miękka jak dla innych storczyków. Wprawdzie bulbofyllum po zakończeniu wzrostu nie przechodzi wyraźnego spoczynku, jednak w okresie jesienno-zimowym należy znacznie ograniczyć podlewanie. Zbyt skąpe nawadnianie i za wysoka temperatura mogą powodować marszczenie się pseudobulw, co jest szkodliwe.

Bulbofyllum uprawiamy w płaskich naczyniach, nie przekraczających 6-8 cm głębokości. Mogą to być koszyczki lub miski. Te epifityczne storczyki bardzo dobrze rosną przywiązane elastyczną tasiemką z ciętych pończoch do kawałka kory sosnowej lub gałęzi robinii, zwanej u nas akacją. Rośliny uprawiam w typowej mieszance storczykowej. Wiosną, w momencie wznowienia wzrostu uzupełniam rozłożone podłoże świeżym, unikając przesadzania roślin, które zawsze uszkadza korzenie.

Tekst: Krystyna Kukułczanka - Wrocław, prof. Uniwersytetu Wrocławskiego członek międzynarodowych towarzystw storczykowych

Tekst pochodzi z kwartalnika Kwiaty 4/94 str. 11 i został opublikowany za zgodą Redakcji.