Copyright © Jean Claude George. All rights reserved

Pochodzenie/Naturalne siedlisko:

Brazylia, Kolumbia i Wenezuela. Te epifityczne rośliny spotykane są w dorzeczu górnej Amazonki, zwłaszcza powyżej połączenia Amazonki z Rio Negro, oraz wzdłuż górnego dorzecza Rio Orinoco powyżej Puerto Ayacucho w zachodniej Wenezueli. Rośliny rosną w równinnych, nizinnych lasach na obszarach całkowicie zalewanych w okresach sezonowych powodzi. Odwiedzający naturalne siedlisko w czasie powodzi podają, że widzieli porośnięte tymi storczykami drzewa częściowo pod wodą, z roślinami także pod wodą, skąd wystawały jedynie części kłączy, 1 lub 2 liście i kwiatostan.

KLIMAT:

Zanotowane skrajne temperatury to 36°C i 15°C.
Średnia wilgotność waha się od 70% w marcu do 82% w październiku.
Opady od 38 mm w lutym do 262 mm we wrześniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 27,8/20,8 w sierpniu do 30,6/21,4 w marcu.
Okres kwitnienia: od marca do sierpnia, ale zdarza się kwitnienie przez cały rok z wyjątkiem zimy.

Zalecenia dotyczące uprawy:

ŚWIATŁO:

20000-30000 luksów. Światło powinno być filtrowane i rozproszone, a rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie południowego słońca. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.

TEMPERATURA:

Przez cały rok średnia temperatura dnia wynosi 28-31°C, a średnia temperatura nocy 21°C, co daje amplitudę dobową 7-10°C.

WILGOTNOŚĆ POWIETRZA:

Przez większość roku wilgotność wynosi 75-80%, spadając do ok. 70% w czasie 3 miesięcy sezonu suchego przypadającego na późną zimę i wczesną wiosnę.

PODLEWANIE:

Opady deszczu są umiarkowane, a nawet obfite, z 3-miesięcznym nieco suchszym okresem w zimie. Rośliny w uprawie powinny być utrzymywane w wilgoci w okresie aktywnego wzrostu, z lekkim przesychaniem pomiędzy podlewaniami. Późną jesienią podlewanie powinno być stopniowo ograniczane.

NAWOŻENIE:

W okresie silnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla roślin zielnych lub zwykłą dawką nawozu dla storczyków. Wielu hodowców zaleca stosowanie w okresie późnego lata i jesieni nawozów o obniżonej zawartości azotu a podwyższonej fosforu, aby polepszyć kwitnienie w następnym sezonie i wzmocnić nowe przyrosty przed zimą. Aby uniknąć gromadzenia się osadów mineralnych w okresie silnego nawożenia, zaleca się przepłukiwanie pojemników mniej więcej co miesiąc. Przepłukiwanie jest szczególnie ważne tam, gdzie woda jest silnie zmineralizowana. Najpierw należy normalnie roślinę podlać aby rozpuścić nagromadzone sole, a po około godzinie przepłukać podłoże wodą w ilości równej dwukrotnej objętości pojemnika.

OKRES SPOCZYNKU:

Przedstawione tu warunki uprawy powinny być utrzymywane przez cały rok. Mimo, że opady deszczu w okresie zimowym są niższe to jednak są one regularne. Ponadto występują obfite rosy, a więc rośliny nie doznają długich okresów suszy. Uprawiane rośliny potrzebują mniej wody zimą, zwłaszcza jeśli rosną w warunkach ciemnego, krótkiego dnia, który występuje w umiarkowanych szerokościach geograficznych. Nie wolno jednak dopuszczać, aby zupełnie wyschły. Nawożenie powinno być ograniczone lub należy z niego zrezygnować całkowicie aż do wiosny, gdy znów wznawia się silniejsze podlewanie.

PODŁOŻE:

Rośliny te najlepiej rosną umocowane na kawałkach paproci drzewiastej, ale w okresie lata wymaga to zapewnienia wysokiej wilgotności i codziennego podlewania. w wypadku tak zawieszonych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Ponieważ jednak dla większości hodowców utrzymywanie wystarczająco wysokiej wilgotności przy takim sposobie uprawy jest zbyt trudne, rośliny te mogą także rosnąć w płytkich pojemnikach lub koszykach z paproci drzewiastej, przy zastosowaniu podłoża składającego się z równych ilości podzielonych na kawałki włókien paproci drzewiastej i pociętego mchu torfowca. Gdy podłoże wokół korzeni robi się zleżałe, rośliny giną szybko, dlatego należy zwracać uwagę na to, aby podłoże było świeże. Aby to podłoże wokół korzeni pozostawało luźne i świeże, dobrze jest dodać do mieszaniny nieco perlitu i węgla drzewnego. Rośliny powinny być przesadzane, gdy podłoże staje się zleżałe i zaczyna się rozkładać. Najlepiej to robić, gdy zaczynają rosnąć nowe korzenie.

UWAGI RÓŻNE:

Okres kwitnienia podawany przez hodowców to lato, ale kwitnienie zdarza się przez cały rok oprócz zimy. Rośliny te uważane są za bardzo trudne w uprawie. w przeszłości, większość roślin zebranych w naturze przeżywała około roku. Ostatnio pojawiają się jednak w kolekcjach znacznie silniejsze rośliny wyhodowane z nasion.

Informacje o roślinie i kwiatach:

WIELKOŚĆ I TYP ROŚLINY:

Epifit o wzroście sympodialnym, średniej wielkości, dorastający do wysokości ok. 25 cm. Oddzielone od siebie przyrosty pojawiają się wzdłuż wysmukłego, płożącego się, pełzającego kłącza.

PSEUDOBULWY:

Jajowate pseudobulwy mają 5 cm długości i zwykle są lśniąco-zielone.

LIŚCIE:

Zwykle jest to pojedynczy, wyprostowany, skórzasty liść o długości 20 cm, wyrastający z wierzchołka każdej pseudobulwy, ale zdarza się, że przyrost ma dwa liście. Liść ma kształt eliptyczny i błyszcząco-zieloną górną powierzchnię, ok. 7,5 cm szerokości i szypułkowatą podstawę.

KWIATOSTAN:

Kwiatostan ma 30 cm długości. Wysmukły, wyprostowany lub wygięty pęd kwiatowy wyrasta u podstawy najmłodszej pseudobulwy.

KWIATY:

Na wierzchołku każdego pędu kwiatowego zgrupowanych jest do 10 pachnących kwiatów. Kwiaty mają ok. 6,3 cm średnicy. Niektórzy uważają, że listki okółków zewnętrznego i wewnętrznego są fioletowe na zewnątrz, błękitne wewnątrz i często mają białe końce. Warżka jest biała u podstawy, przy końcu zmieniając kolor na ciemne indygo. Inni uważają, że kwiaty są niebiesko-fioletowe, z listkami okółka wewnętrznego prawie niebieskimi w świetle słonecznym. Ich wewnętrzna powierzchnia jest biała z bladoróżowymi przebarwieniami, warżka jest złotobrązowa lub w kolorze cielistym, z czerwono-fioletowym środkiem. Pridgeon (1992) uważa, że kwiaty mają głębszy odcień niebieski jeśli nie są wystawione na jaskrawe światło. W artykule Biuletynu American Orchid Society z 1984 roku Dunstervilles podaje, że choć kwiaty są zdecydowanie niebieskie, gdy się otwierają, kolor ten szybko nabiera różowego odcienia. Ten odcień czerwieni, zwykle umiarkowanie tylko zauważalny dla oczu, dominuje nad niebieskim przy stosowaniu różnych kolorowych filmów używanych przy fotografowaniu kwiatów.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska

Początek strony