Copyright © Greg Allikas. Zdjęcie opublikowano za pozwoleniem The Orchid Photo Page

Pochodzenie/Naturalne siedlisko:

Brazylia, okolice Rio De Janeiro. Rośliny rosną na prawie pionowych, skalistych klifach, skierowanych ku wschodowi, na wysokości 200-800 m. Wystawione są na działanie silnych wiatrów i pełnego słońca. Ich korzenie zagrzebane są w pęknięciach skalnych gdzie znajduje się tylko zwietrzelina, a występuje niewiele składników pokarmowych.

KLIMAT:

Zanotowane skrajne temperatury to 36°C i 4,9°C.
Średnia wilgotność 77-81% przez cały rok.
Opady od 41 mm w styczniu do 137 mm w czerwcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 21,0/14,4 w styczniu do 26,6/19,9 w sierpniu.

Zalecenia dotyczące uprawy:

Poniższe zalecenia oparte są na uśrednionych danych z naturalnego siedliska i powinny być zachowane w hodowli (przynajmniej w przybliżeniu). Dane od hodowców podawane są tylko w tych przypadkach, gdy udaje się hodowla w warunkach odbiegających od występujących w naturalnym siedlisku.

ŚWIATŁO:

30000-45000 luksów. Ponieważ B. harrisoniae rośnie na wystawionych na bezpośrednie działanie słońca, skierowanych na wschód klifach, dlatego wskazane jest pełne ranne nasłonecznienie i cieniowanie po południu. TEMPERATURA: Średnia temperatura dnia latem 25-27°C, nocą 19-20°C, co daje różnicę dobową 6-7°C.

WILGOTNOŚĆ POWIETRZA:

75-80% przez cały rok.

PODLEWANIE:

W okresie wzrostu wymaga umiarkowanego podlewania. Liście na nowych przyrostach nie powinny być mokre.

NAWOŻENIE:

W okresie silnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla roślin zielnych lub zwykłą dawką nawozu dla storczyków. Po wykształceniu się nowego przyrostu należy stosować nawóz z mniejszą zawartością azotu a większą fosforu, aby nowy przyrost wzmocnił się przed zimą i aby pobudzić kwitnienie w następnym sezonie. Aby uniknąć gromadzenia się osadów mineralnych w okresie silnego nawożenia, zaleca się przepłukiwanie pojemników mniej więcej co miesiąc. Najpierw należy zmoczyć podłoże, a następnie przepłukać je wodą w ilości równej dwukrotnej objętości pojemnika.

OKRES SPOCZYNKU:

W zimie średnia temperatura w dzień wynosi 21-22°C, natomiast nocą 14-16°C, co daje różnicę dobową 6-7°C. Wraz ze spadkiem temperatury podczas 2 zimowych miesięcy podlewanie powinno być ograniczone do zraszania od czasu do czasu lub lekkiego podlewania, a nawożenie wyeliminowane. Gdy rozpoczyna się nowy wzrost, stopniowo przywraca się normalne podlewanie i nawożenie. Doświadczeni hodowcy sugerują, żeby w zimie nie pielęgnować tych roślin zbyt dobrze. Zaleca się, aby podlewanie i nawożenie było dwu- lub trzykrotnie zmniejszone w stosunku do wymagań rodzaju Cattleya. W okresie zimowego spoczynku pseudobulwy powinny skurczyć się, a nawet trochę wyschnąć. Hodowcy polecają umieszczenie roślin wysoko w szklarni, tak aby dostarczyć im jak najwięcej światła.

PODŁOŻE:

B. harrisoniae dobrze rośnie umocowana na deseczkach lub w ażurowych pojemnikach, pod warunkiem zapewnienia wysokiej wilgotności i odpowiedniej ilości wody. Większość hodowców używających doniczek uważa, że kawałki kory sosnowej o średniej gradacji są dobrym podłożem. Doświadczeni hodowcy uważają, że rośliny te dobrze rosną w podłożu zbliżonym raczej do tego, które stosuje się w wypadku Paphiopedilum niż w wypadku Cattleyi. Ponadto wskazują, że doskonałe wyniki daje kora sosnowa wymieszana z odrobiną mchu torfowca i niewielką ilością perlitu.

UWAGI RÓŻNE:

Dorosłe rośliny nie lubią zmian, dlatego przesadzanie powinno mieć miejsce tylko wtedy, gdy jest to konieczne, i tylko wtedy gdy zaczynają rosnąć nowe korzenie. Rośliny otrzymywane z podziału powinny zawierać 4-5 pseudobulw. Hodowcy donoszą, że nigdy nie udało się stwierdzić co inicjuje kwitnienie, ani dlaczego niektóre rośliny nigdy nie zakwitły. Nie wiadomo czy zapewniali oni wyżej wymienione warunki uprawy.

Informacje o roślinie i kwiatach:

WIELKOŚĆ I TYP ROŚLINY:

B. harrisoniae jest litofitem o średniej wielkości, 25-41 cm, choć czasem znajduje się je jako epifity.

PSEUDOBULWY:

Zgrupowane, jajowate pseudobulwy mają 5-9 cm wysokości i często rudawe zabarwienie, zwłaszcza przy wierzchołku.

LIŚCIE:

Pojedynczy podłużny liść ma 18-31 cm długości i może mieć 13 cm szerokości. Jest to liść sztywny, prosty, skórzasty, błyszczący, o barwie ciemnozielonej.

KWIATOSTAN:

Z podstawy najmłodszej pseudobulwy wyrastają zwykle 2 łodygi kwiatowe. Mają długość około 5 cm i 1-2 kwiaty.

KWIATY:

Kwiaty o długości 6-8 centymetrów mają woskową powierzchnię, są trwałe i silnie pachną. Owalno-podłużne płatki okwiatu rozkładają się, a górny płatek jest mniejszy i wklęsły. Kwiaty zwykle są białe, ale mogą też być żółtawe lub zielonkawo-żółte. Duża warżka jest trójklapowa, pokryta włoskami, o barwie głębokiej purpury lub rudobrązowa, z ciemniejszymi żyłkami.

UWAGI DOTYCZĄCE HYBRYD:

B. harrisoniae nie jest szeroko stosowana w rozmnażaniu, natomiast pomyślnie skrzyżowano ją z innymi roślinami podgrupy Lycastinae i pokrewnymi gatunkami, np. z Zygopetalum i Huntleya.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska

Początek strony