Copyright © OrchidGreenhouse.com

Pochodzenie/Naturalne siedlisko:

Półwysep Tajlandzki, Malaje, Sumatra, Borneo i cały teren Filipin. Informowano także o napotkaniu tego gatunku w rejonie Jawy i Wietnamu, lecz na tych terenach jest ewidentnie rzadszy. Na Malajach rośliny znaleziono w pobliżu Malacca i w stanach Johore i Pahang. Na Sumatrze rośliny były zbierane w pobliżu Palembang. Na Borneo były one znajdowane w Kalimantan i Sabah, ale szczegóły dotyczące lokalizacji środowiska nie są znane. Rośliny te zazwyczaj rosną w rozwidleniach konarów leśnych drzew, sporadycznie stwierdzano je także na skałach. Zazwyczaj rosną na nizinach i w niższych partiach górskich lasów na wysokości 1200 m, lecz stwierdzano także ich występowanie w wyższych górach na wysokości do 2200 m.

KLIMAT:

Zanotowane skrajne temperatury to 33°C i 14°C.
Średnia wilgotność 80% przez cały rok.
Opady od 86 mm w lipcu do 257 mm w grudniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 26,1/18,3 w styczniu do 29,4/19,4 w maju.
Okres kwitnienia: marzec do lipca.

Zalecenia dotyczące uprawy:

ŚWIATŁO:

25000-35000 luksów. światło powinno być filtrowane i rozproszone, a rośliny nie powinny być bezpośrednio wystawione na działanie słońca w godzinach południowych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.

TEMPERATURA:

Przez cały rok średnia temperatura dnia wynosi 26-29°C, a średnia temperatura nocy 16-18°C, z amplitudą dobową 14-18°C.

WILGOTNOŚĆ POWIETRZA:

80-90% przez cały rok.

PODLEWANIE:

Opady są średnie do obfitych przez cały rok. Podczas intensywnego wzrostu rośliny powinny być obficie podlewane, lecz nie można dopuścić, aby podłoże rozłożyło się lub rozmokło.

NAWOŻENIE:

Wielu hodowców na początku roku, gdy rośliny aktywnie rosną, woli zamiast nawozów o równych proporcjach NPK stosować nawozy o dużej zawartości azotu, zmieniając je późnym latem i jesienią na nawozy o dużej zawartości fosforu. Co kilka tygodni powinno się przepłukiwać podłoże (podlewając "na wylot") celem uniknięcia tworzenia się osadów mineralnych, zwłaszcza gdy stosowano duże dawki nawozów. Aby przepłukać doniczkę, najpierw należy normalnie podlać roślinę i poczekać około godziny, aby rozpuścić solenagromadzone w podłożu. Po około godzinie podłoże należy przepłukać wodą w ilości równej dwukrotnej objętości pojemnika.

OKRES SPOCZYNKU:

Przedstawione tu warunki uprawy powinny być utrzymywane przez cały rok. Podlewanie zimą można w pewnym stopniu ograniczyć, zwłaszcza w przypadku roślin uprawianych w ciemniejszych miejscach, w warunkach krótkiego dnia typowych dla wyższych szerokości geograficznych. Nie wolno jednak dopuszczać, aby zupełnie wyschły. Zimą, kiedy podlewanie roślin jest ograniczone, należy również zredukować nawożenie.

PODŁOŻE:

Ponieważ Cymbidium atropurpureum wymaga obfitego podlewania, podłoże powinno być przepuszczalne i szybko przesychające. Większość hodowców stosuje mieszankę opartą na korze sosnowej i pociętych włóknach paproci drzewiastej. Do podłoża podstawowego są często dodawane w różnych ilościach: posiekany mech torfowiec, korzenie paproci Osmunda, ziarnisty piasek, perlit, węgiel drzewny i włóknisty torf. Często stosowana jest też sama kora sosnowa o średniej gradacji. Dobre rezultaty uzyskuje się przy stosowaniu średnio ziarnistej kory w spodniej części podłoża, a w górnej drobnych kawałków kory zmieszanych z 10% dodatkiem perlitu i 10% węgla drzewnego. Ponieważ cymbidia pobierają dużo składników, hodowcy często polecają dodawanie do podłoża starego obornika lub innych stałych nawozów w celu uzupełnienia nawożenia. Rośliny należy przesadzać co roku lub częściej, jeśli przerastają poza podłoże lub jeśli ulega ono rozkładowi. Przesadzanie należy wykonać późną zimą, kiedy rośliny zaczynają wytwarzać nowe przyrosty i nie kwitną. W innym przypadku przesadzanie należy wykonać najwcześniej, jak to jest możliwe po kwitnieniu, zwracając szczególną uwagę, aby nie złamać nowych, kruchych korzeni.

UWAGI RÓŻNE:

W naturze rośliny te kwitną głównie wiosną, lecz mogą kwitnąć także w innych porach roku.

Informacje o roślinie i kwiatach:

WIELKOŚĆ I TYP ROŚLINY:

Duży sympodialny epifit lub litofit osiągający 60-100 cm wysokości.

PSEUDOBULWY:

Do 10 cm długości. Jajowate pseudobulwy są często pociemniałe i lekko wydęte, obustronnie spłaszczone i otoczone u podstawy trwałymi liśćmi i około 4 cienkimi, suchymi, podobnymi do liści łuskami.

LIŚCIE:

Długość 50-90 cm. Na każdej pseudobulwie wyrasta 7-9 liści o szerokości ok. 1,5-4,0 cm, raczej sztywnych, łukowatych i skórzastych.

KWIATOSTAN:

28-75 cm długości. Łukowaty lub silnie zwisający kwiatostan wyrasta u podstawy pseudobulwy spomiędzy pochwowatych przylistków.

KWIATY:

10 do 33 kwiatów w każdym kwiatostanie. Kwiaty 3,5-4,5 cm średnicy i zazwyczaj pachną podobnie do orzechów kokosowych. Szypułki kwiatowe i zalążnie są zazwyczaj blado zielone, lecz często zaczerwienione z fioletowym odcieniem. Wewnętrzne płatki są ciemno bordowe, podczas gdy zewnętrzne mają barwę od ciemno bordowej do ciemno żółtozielonej z ciemno bordowymi plamami. Warżka jest biała z bocznymi płatkami w bordowo-fioletowe plamy. środkowy płatek jest żółty od przodu grzbietu zgrubiały i bordowy. Zgrubiały grzbiet jest jasnożółty od przodu, a z tyłu ma bordowe plamy. Prętosłup jest ciemno-bordowy, czasem bledszy w przedniej części. Pokrywa komory pyłkowej jest biała do bladożółtej. Na Filipinach i nizinach Sabah na Borneo znaleziono także rośliny, które mają wszystkie płatki barwy ciemnoczerwonego wina. Rośliny z zielonkawymi płatkami zewnętrznymi, które mają jednak ciemno bordowe płatki wewnętrzne i prętosłup, pochodzą zazwyczaj z zachodnich Malajów, Sumatry i Tajlandii, lecz rośliny z takim zabarwieniem zostały ostatnio znalezione także na wyższych wysokościach w Sabah.

Tłumaczenie: Mariusz Wójcik

Początek strony