WITAMY
PTMO
FORUM
BIOLOGIA
UPRAWA
GALERIA
ŹRÓDŁA
AUTORZY
NOWOŚCI
  UPRAWA / Od A do Z / Laelia speciosa Schlechter

 

Foto: Laelia speciosa Schlechter

Fot. © Wolfgang Wieser. Opublikowano za zgodą autora.


Pochodzenie/Naturalne siedlisko:

Meksyk. Rośliny spotyka się na dużym obszarze centralnego płaskowyżu i okolicznych wyżyn w stanach Durango, Zacatecas, Aguascalientes, Jalisco, Guanajuato, Michoacan, Queretaro, Hidalgo, San Luis Potosí i Tamaulipas. Rosną na dębach w rzadkich, suchych, liściastych, karłowatych lasach, na wysokości 1900-2500 m npm. Siedlisko to znane jest z silnych susz od grudnia do stycznia.

KLIMAT:

Zanotowane skrajne temperatury to 38°C i -7°C.
Opady od 3 mm w styczniu do 119 mm w czerwcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 19,4/2,8°C w styczniu do 27,8/11,6°C w maju.
Okres kwitnienia: Kwitnie od maja do lipca.

Zalecenia dotyczące uprawy:

ŚWIATŁO:

30000-40000 luksów. Wymagane jest jasne stanowisko. w południe światło powinno być przefiltrowane lub rozproszone dla uniknięcia oparzeń. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.

TEMPERATURA:

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 24-27°C, nocą 12-13°C, z amplitudą dobową 12-14°C. Powyższe temperatury reprezentują najchłodniejsze warunki, w których można hodować te rośliny, ale zakres wysokości naturalnych siedlisk sugeruje, że rośliny powinny zaadaptować się do temperatur o 3-4°C wyższych niż podano. Jeśli miejsce hodowli jest schładzane przy zastosowaniu odparowania, to Laelia speciosa będzie się dobrze rozwijać, gdy umieścimy ją blisko wylotu silnego strumienia zimnego, wilgotnego powietrza.

WILGOTNOŚĆ POWIETRZA:

Brak danych dotyczących podanej lokalizacji, ale dane z pobliskich miejsc wskazują, że prawdopodobna średnia wilgotność jest bliska 65% przez większość roku, spadając do ok. 55% przy końcu suchego sezonu, który przypada na późną zimę i wczesną wiosnę.

PODLEWANIE:

Od późnej wiosny do wczesnej jesieni, przez okres 4-5 miesięcy, opady deszczu są niewielkie do umiarkowanych. Ich ilość zmniejsza się gwałtownie w jesieni i pozostaje na niskim poziomie przez 7-8 miesięcy suszy trwającej do późnej wiosny. Uprawiane rośliny należy często podlewać w okresie silnego wzrostu, ale muszą szybko przesychać po podlaniu. Ilość wody należy bardzo zmniejszyć, gdy na jesieni nowe przyrosty osiągną dojrzałość.

NAWOŻENIE:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla roślin zielnych lub zwykłą dawką nawozu dla storczyków. Wielu hodowców zaleca stosowanie nawozów ubogich w azot, a bogatych w fosfor, w okresie późnego lata i jesieni.

OKRES SPOCZYNKU:

Średnia temperatura zimą wynosi w dzień 19-21°C, w nocy 3-5°C, różnica dobowa 15-17°C. Choć rośliny są w stanie przetrwać krótki okres temperatur poniżej 0C, to w uprawie należy unikać takich ekstremalnych warunków. Dość duży zakres wysokości naturalnych siedlisk powoduje, że rośliny mogą się zaadaptować do temperatur wyższych o 3-4°C niż wskazane. Opady w naturalnym siedlisku są bardzo niewielkie od jesieni aż do wiosny. Obfite rosy pojawiające się jesienią dostarczają dodatkowej wilgoci, ale późną zimą i wczesną wiosną warunki są tak suche, że nawet kondensacja wilgoci zdarza się rzadko. Jesienią należy zredukować ilość wody podawanej uprawianym roślinom. i rzeczywiście, Laelia speciosa wymaga przesuszenia jesienią i pozostania w tym stanie przez dość długie okresy między podlewaniami.. Poranne zamgławianie od czasu do czasu zapewnia odpowiednią wilgotność dla większości obszarów. Zimą i wczesną wiosną nawet zamgławianie powinno być zredukowane, ponieważ rośliny muszą pozostać suche przez kilka tygodni. Hodowcy potwierdzają, że okres spoczynku w suszy i chłodzie jest absolutnie konieczny. Leon Wiard (1987) napisał: "Podlewanie, konieczne dla dobrego wytwarzania kwiatów, musi być ograniczone do bardzo lekkiego, okazjonalnego zraszania, począwszy od października, aż do momentu pojawienia się wiosną nowych przyrostów. Moje zalecenie jest takie, że należy lekko je podlać tylko raz w okresie wakacji zimowych między Bożym Narodzeniem a Nowym Rokiem." Hodowcy podają, że nowe przyrosty i pąki kwiatowe często giną, jeśli roślina zostanie podlana za wcześnie. Co więcej, jeśli doda się za dużo wody i za wcześnie po rozpoczęciu nowych wzrostów, mogą się nie wykształcić łodygi kwiatowe. Niektórzy hodowcy zalecają zwiększenie częstotliwości porannych zamgławień po rozpoczęciu wzrostu, ale znaczniejsze zwiększeni ilości wody powinno mieć miejsce dopiero po przekwitnięciu. Zalecenie to nabiera znaczenia, gdy porówna się średnie miesięczne opady z okresem maksymalnego kwitnienia. Nawożenie powinno być ograniczone lub należy z niego zrezygnować całkowicie aż do wiosny, gdy znów wznawia się silniejsze podlewanie. w naturalnym siedlisku światło jest najsilniejsze w okresie suchego zimowego okresu, a więc hodowane rośliny potrzebują jak najwięcej zimowego światła.

PODŁOŻE:

Hodowcy zalecają montowanie roślin na płatach korka lub paproci drzewiastej. Zamocowane rośliny wymagają jednak wysokiej wilgotności, i przynajmniej codziennego podlewania latem, a nawet może być konieczne kilkukrotne podlewanie w ciągu dnia, jeśli pogoda jest sucha i bardzo gorąca. Najczęściej jednak rośliny rosną w doniczkach wypełnionych luźnym, dobrze przepuszczalnym podłożem, umożliwiającym korzeniom szybkie przesychanie po podlaniu. Kora jodłowa albo kawałki korka o średniej granulacji są również odpowiednim podłożem. Rośliny powinny być przesadzane zanim zużyje się podłoże, albo gdy roślina wyrasta ze swojej doniczki. Jeśli zostaną przesadzone zaraz po rozpoczęciu wzrostu nowych korzeni to szybciej osiągną swój normalny stan; bardzo ostrożnie należy się obchodzić z nowymi korzeniami, bo są bardzo kruche.

UWAGI RÓŻNE:

Okres kwitnienia podawany przez hodowców to maj do lipca. w naturze rośliny te kwitną od późnej wiosny do połowy lata. Przez wielu hodowców Laelia speciosa uważana jest za roślinę trudną, i jej wymagania, zwłaszcza wymóg wyjątkowo suchej zimy, powinien być szczególnie brany pod uwagę.


Informacje o roślinie i kwiatach:

WIELKOŚĆ I TYP ROŚLINY:

Jest to epifit o wzroście sympodialnym, o wysokości 18-20 cm.

PSEUDOBULWY:

Pseudobulwy mają ok. 5 cm długości. Są jasno zielone lub szarawo-zielone, o jajowatym kształcie i ciasno zgrupowane. Młode są gładkie i pokryte papierową osłonką, z wiekiem pojawiają się bruzdy i zmarszczki.

LIŚCIE:

Liście mają 13-15 cm długości. Pojedynczy, sztywny, skórzasty liść wyrasta zwykle na wierzchołku każdej pseudobulwy, ale czasami zdarza się, że niektóre przyrosty wydają 2 liście. Liście są raczej wąskie, ostro zakończone, często szybko opadają i mogą nie przetrwać do następnego sezonu.

KWIATOSTAN:

Ma 12-20 cm długości. Kwiatostan wyrasta wiosną ze środka nowego przyrostu, zwykle zanim jeszcze rozwinie się liść.

KWIATY:

1-2. Duże, okazałe kwiaty rozwijają się szybko na końcu każdej łodygi kwiatowej. Mają 10-15 cm średnicy ze znaczną teksturą. Są trwałe, z lekkim zapachem przypominającym fiołki. Spiczaste płatki okółków zewnętrznego i wewnętrznego mają prawie taką samą długość, ale płatki okółka wewnętrznego mają dwukrotnie większą szerokość. Płatki są zwykle blado-różowo-liliowe, ale kwiaty mogą też być bardzo ciemne lub bardzo blade. Trójklapowa warżka o różowo-liliowych brzegach jest biała w środku, z krótkimi, lawendowo-czerwonymi liniami rozmieszczonymi przypadkowo w gardzieli i na środkowej części. Czerwone linie na warżce tworzą unikalny wzór, o którym mówi się, że jest tak zmienny jak odciski palców. Klapki warżki są wyprostowane po każdej stronie prętosłupa. Prawie okrągła, rozszerzająca się część środkowa ma pofalowane brzegi, z żółtą linią idącą od środka, najszerszą u podstawy. Spotyka się rośliny z całkowicie białymi kwiatami, ale są one rzadkie. Halbinger i Soto (1997) podają, że rośliny o największych kwiatach, najlepsze w formie, pochodzą z Michoacan.


Tłumaczenie: Grażyna Siemińska
Edycja serii: Jerzy Dziedzic