WITAMY
PTMO
FORUM
BIOLOGIA
UPRAWA
GALERIA
ŹRÓDŁA
AUTORZY
NOWOŚCI
 

Jesteś tu: UPRAWA / Od A do Z

Encyclia prismatocarpa
(Rchb. f.) Dressler

 

Foto: Encyclia prismatocarpa

Foto: Wolfgang Wieser. All rights reserved. Opublikowano za zgod? autora.


Pochodzenie/Naturalne siedlisko:

Kostaryka i Panama. W Panamie rośliny spotykane są w prowincji Chiriquí na wysokości 1200-1360 m.

KLIMAT:

Skrajne zanotowane temperatury to 30°C i 8°C. Średnia wilgotność 80% przez cały rok. Opady od 10 mm w lutym do 480 mm w październiku. Średnie temperatury (dzień/noc) od 22,2/11,7 w listopadzie do 26,7/14,7 w kwietniu.

Zalecenia dotyczące uprawy:

ŚWIATŁO:

20000-30000 luksów. Umiarkowanie jasne oświetlenie powinno być filtrowane lub rozproszone. Rośliny nie powinny być wystawione bezpośrednio na promienie słońca, szczególnie w południe. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.

TEMPERATURA:

Średnia temperatura dnia latem wynosi 24oC, a nocy 14oC, amplituda wahań dobowych 9oC. Najcieplejszym okresem jest wiosna, (24-27oC), średnie temperatury dnia wynoszą 24-27oC, a nocy 13-15oC, amplituda wahań dobowych 10-14oC.

WILGOTNOŚĆ POWIETRZA:

85-90% przez większość roku, tylko późną zimą w okresie suchym spada do ok. 70%.

PODLEWANIE:

Opady deszczu są umiarkowane, a nawet obfite, z 2-miesięcznym nieco suchszym okresem pod koniec zimy. Rośliny uprawiane powinny być podlewane często, lecz przed kolejnym podlaniem powinny lekko przeschnąć. Gdy na jesieni nowe przyrosty osiągną dojrzałość, ilość wody należy nieco zmniejszyć.

NAWOŻENIE:

Rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla roślin zielnych lub zwykłą dawką nawozu dla storczyków. Nawóz o dużej zawartości azotu jest korzystny w okresie od wiosny do połowy lata, a nawóz bogatszy w fosfor może być stosowany późnym latem i jesienią.

OKRES SPOCZYNKU:

W zimie średnia temperatura dnia wynosi 23-26°C, nocą 12-13°C, z amplitudą dobową 10-14°C. Przez około 2 miesiące zimowe opady są niskie, lecz wysoka wilgotność i szeroka amplituda wahań temperatury wskazuje że dodatkowa wilgoć jest dostarczana w postaci rosy. Rośliny w uprawie należy podlewać zima mniej i powinny one lekko przeschnąć przed kolejnym podlaniem. Nie wolno jednak pozwolić, aby rośliny pozostawały suche przez długi czas. Nawożenie powinno być ograniczone lub należy z niego zrezygnować całkowicie aż do wiosny, gdy znów wznawia się silniejsze podlewanie.

PODŁOŻE:

Rośliny dobrze rosną także zamocowane na kawałkach paproci drzewiastej lub korka, ale w okresie lata wymaga to zapewnienia wysokiej wilgotności i codziennego podlewania. W okresie wyjątkowo gorącej i suchej pogody zamocowane rośliny mogą wymagać nawet kilkakrotnego podlewania w ciągu dnia. Ponieważ jednak większość hodowców uważa, że zbyt trudno jest utrzymać wystarczająca wilgotność przy tym sposobie uprawy, rośliny te są zazwyczaj uprawiane w doniczkach przy użyciu przewiewnego, szybko przesychającego podłoża, które zawiera substancje takie jak perlit zatrzymujący cześć wilgoci i węgiel drzewny zapewniający przewiewność i zapobiegający kwaśnieniu. Rośliny należy przesadzać pod koniec zimy lub wczesna wiosną, gdy zaczyna się wzrost nowych korzeni.

UWAGI RÓŻNE:

W środowisku naturalnym okres kwitnienia przypada na lato i jesień.


Informacje o roślinie i kwiatach:

WIELKOŚĆ I TYP ROŚLINY:

Średniej wielkości (ok. 50 cm).

PSEUDOBULWY:

15 cm długości i do 5 cm średnicy. Pseudobulwy są prawie owalne, zazwyczaj żółtawe, i często zwężające się stopniowo powyżej środka tak, że na wierzchołku staja się bardzo smukłe. Przyrosty mogą byś skupione lub rosną w niewielkiej odległości na grubych kłączach.

LIŚCIE:

Pseudobulwy o długości 12-33 cm i szerokości do 6,4 cm. Każdy przyrost ma 2-3 skórzaste, często żółto-zielone liście wyrastające z wierzchołka każdej pseudobulwy.

KWIATOSTAN:

Długość kwiatostanu: 15 cm. Wyprostowany pęd kwiatowy przebija się przez szeroką płaską osłonkę na szczycie najnowszej dojrzałej pseudobulwy.

KWIATY:

Kilka do wielu. Kwiaty mogą być zarówno w luźnych odstępach jak i gęsto ułożone w kwiatostanie. Mają ok. 5 cm, pachną, są woskowe i bardzo trwałe. Barwa w pewnym stopniu jest zróżnicowana, lecz płatki zazwyczaj są siarkowo-żółte z ciemnymi, sepiowo-brązowymi lub karmazynowymi plamami. Warżka może być w każdym odcieniu pomiędzy kremowożółtym do różowoczerwonego. Wąskie lancetowate do obłych płatki zewnętrzne mają 2,2-4,4 cm długości i 0,3-0,5 cm szerokości. W pobliżu wierzchołka zewnętrzne płatki maja grzbiet (ostrogę) na odwrotnej stronie. Ostro spiczaste, eliptyczno-podłużnego aż do lancetowatego kształtu płatki wewnętrzne mają 2,0-2,8 cm długości przy 0,3-0,5 cm szerokości. U podstawy są one szeroko rozpostarte, lecz zakrzywione, tak że wierzchołek wystaje do przodu z każdej strony prętosłupa. Trójpłatkowa warżka, która nie jest przymocowana do prętosłupa z wyjątkiem fragmentu najbliższego podstawy i ma1,8-2,5 cm długości i 0,7-0,9 cm szerokości. Ma ona środkowe zgrubienie, które ciągnie się od podstawy warżki aż do wierzchołka.


Tłumaczenie: Mariusz Wójcik
Edycja serii: Jerzy Dziedzic